در مسیر باران

نقل می کند که در هندوستان شخص گبری بود که بسیار ثروتمند و دارای خدمتکاران بی شمار بود. چون بعضی از خدمتکارهایش شیعه بودند طبق درخواست آنها هر سال عاشورا مجلس میگرفت و روضه خوان و منبری می آورد و خود او هم در مجلس اباعبدالله علیه السلام شرکت می کرد و دیده میشدکه در مصیبتهائی که بر آن حضرت وارد شده بود گریه میکرد لذا در آخر عمر، امام حسین علیه السلام دستش را گرفت و به دین مبین اسلام وارد کرد به حدی که در لحظه مرگ هر چه اطرافیانش که مسلمان نبودندروی او را از قبله بر میگرداندند، رو به قبله می شد و در آخر کار هم رو به قبله می شد و در آخر کار هم رو به قبله جان داد. غرض این است که هر کس حسینی شود بالاخره دستش را می گیرند. منبع: آداب الطلاب