حکومت مهدوی
وقتی امام زمان(ع) ظهور کند، از مکه به سوی مدینه، سپس به سوی عراق و کوفه حرکت می کند. عیسای مسیح از آسمان فرود آمده، به او اقتدا می کند و خداوند زمینه های قدرت و حاکمیت او را بر جهان فراهم می آورد و با یاری و نصرت ویژه، امدادش می کند. آن حضرت، دولت کریمه و الهی براساس قسط و عدل تشکیل می دهد.
مرکز حکومتش کوفه خواهد بود. اما سپاه او سراسر جهان را فتح خواهد کرد. در شام و فلسطین و مناطق دیگر، نبردهای خونینی بین یاران او و پیروان طاغوت ها پیش خواهد آمد. سرانجام، پیروزی نهایی از آن اوست.
زمین گنجینه های خود را برای امام آشکار می سازد. امنیت همه جا حاکم می شود، ویرانی ها آباد و ستمگران نابود و مؤمنان عزیز می شوند. آن حضرت چند سال (هفت یا هفتاد سال) حکومت جهانی خواهد داشت، سپس به شهادت می رسد و حکومت عدل او با بازگشت دوباره امامان معصوم ادامه می یابد.
سپس عمر جهان به پایان رسیده، مقدمات قیامت فراهم می گردد. در عصر غیبت، شیعیان وظیفه دارند که با «انتظار فرج»، زمینه ساز حکومت جهانی او شوند و از پیشگاه خدا، آمدن او را طلب کنند.
انتظار فرج که از برترین عبادت ها به شمار آمده، همراه با اصلاح خود و جامعه و مبارزه با ستم و فساد و فراهم ساختن شرایط متناسب با «دولت کریمه» امام زمان(ع) است.
و … منتظر «مصلح»، باید خودش هم «صالح» باشد و در «اصلاح» مفاسد بکوشد.
